خداحافظی با کاروان عاشورای امسال

 در غروب غم انگیز جمعه

 شور محرم دارد  می رود اما شعور همیشه ماندگار است

رها شدیم رها، مثل روح بی جسدی
 نه با توایم و نه بی تو ، چه روزگار بدی

 رها شدیم در آئینه های تو در تو
 چه ازدحام عجیبی چه شهر بی عددی

 رها شدیم در این کوچه های سرگردان
 نه آستانه ی عشقی نه خانه ی خردی

 مرا به حاشیه ی سرد زندگی آورد
 امید رو به زوالی، دلیل نابلدی

 ستاره ای شدم و در خودم درخشیدم
ولی چه سود که چشمی نمیکند رصدی

 مگر به سایه ی نام تو رو کنم پس از این
 که در پناه تو امن است، یا علی مددی

 به نظرم رسید مفیده که نوشتم در جمعه 87/10/27 و ساعت 7:30 عصر | دوست دارم نظرتونو بدونم()