در این سفره (هفت سین) هفت، عدد جاودانگی و کمال است و چیزهایی که در سفره نوروز می گذارند در مناطق مختلف گوناگونی بسیار دارد. بسیاری نیز با آنچه در دیگر سفره ها می گذارند، مشترک است. شماری از اینها چنین است:
از سین ها: سیب، سرکه، سماق، سنجد، سبزی، سبزه، سمنو، سپند، سنبل، سوهان، سنگک، سیاه دانه و سکه.
از شین ها: شهد، شکر، شمع، شمشاد، شانه، شیرینی، شربت.
از میم ها:میوه، ماهی، مرغ، ماست، مربا، مسقطی، میگو.
از خشکبار: سنجد، کشمش، انجیر، توت، برگ هلو، برگ زردآلو.
از آجیل ها: نخودچی، گندم و شاهدانه، بادام، گردو، تخمه کدو، تخمه آفتابگردان، تخمه هندوانه و تخمه خربزه.
از شیرینی ها: نقل، باقلوا، حلوا، عسل، شکر، نان برنجی، نان بادامی، نان نخودچی، پشمک، قطاب، زنجبیل، حاج بادام، لوز، کلوچه.
از میوه ها: خرما، نارنج و هر میوه ای که فراهم باشد.
از دیگر خوردنی ها: نان، شیر، پنیر، تخم مرغ.
از موارد مقدس و متبرک: قرآن مجید، ، آینه، آب، گلاب، شمع.
نماد آنچه در سفره می گذارند :
قرآن مجید: نشانه استواری ایمان، زینت بخش سفره نوروزی مسلمین است که پس از تحویل سال همه آن را زیارت کرده و چند آیه ای برای تبرک می خوانند.
سفره: نماد گستردگی جهان است و سفیدی آن نشانه پاکی و سفیدبختی.
آینه: نماد جهان بی پایان و بارگاه خداوندی است.
شمع: به تعداد اعضای خانواده برای آرزوی شادی و روشنایی زندگی آنها. شعله افروخته نماد روشنایی و فروزه های جاودانه است.
جامی پر از آب با چند قطره گلاب: نشانه تازگی و نماد باروری و وجود زندگی. چند برگ نارنج به نشانه آرزوی سرسبزی روی آب شناور است. وجود نارنج شناور در آب، نماد شناوری زمین در کیان است.
کوزه ای پر از آب: نشانه درخواست باران و فراوانی آب است.
ماهی قرمز: در تنگ بلورین، نماد روزی حلال.
تخم مرغ رنگ شده: نشانه رنگارنگی نژادهای مختلف بشری و تأکید بر این که بنی آدم اعضای یکدیگرند.
نان: بنیاد تغذیه است و در سفره نشانه برکت و روزی.
گندم: نماد روزی، فراوانی و برکت.
سیب: نشانه برکت، نعمت و سلامت.
سبزی: سبزه و سنبل نشان شادی، سرسبزی، خوشبختی.
سمنو: نماد فراوانی، خوراک و غذاهای خوب و پرنیرو.
سیر: برای گندزدایی و پاکیزگی محیط زیست و زدودن چشم زخم.
سرکه: برای پاکی محیط و زدودن آلودگی ها.
سماق: نشان برکت آشپزخانه و پخت وپز است.
سنجد: نماد مهر و عشق.
سپند: نماد پیشگیری از چشم زخم