سلام مو ضو ع جالبي را مطرح كرديد.
ما انسان ها كٍي كجا و از صحبت با چه كسي لذت مي بريم؟
قطعا هر چه طرف مقابل را بيشتر دوست داشته باشيم از صحبت با او بيشتر لذت مي بريم.كسي كه از صبح تا شب بخا طر علاقه اي كه به او داريم به او مي انديشيم كسي كه محبوبمان است كسي كه برايمان مهم است...
خداوند در حديثي قدسي مي فرمايد:
«كذب من زعم أنّه يحبّني فإذا جنّه الليل نام عنّي أليس كلّ حبيب يحبّ خلوه حبيبه؟»
آنكه با فرا رسيدن شب (بدون توجه به من) مي خوابد دروغ مي گويد كه مرا دوست دارد مگر هر عاشقي دوست ندارد با معشوقش خلوت كند؟
اما عشق به دنبال درك وشناخت زيبائيهاي محبوب به وجود مي آيد
اگر دقايقي چند به لطف ومهرباني او كه از بدو خلقت به همراهمان بوده فكر كنيم او كه دائم درآغوش پر مهرش بوده ايم او كه لحظه اي رهايمان نكرده او كه به ما زيبايي عزت و... داده او كه محبت مارا در دل ها نهاده....اگر عاشقش نشويم حداقل روزي چند دقيقه از او با دل وجان تشكر مي كنيم از او كه پاك است مي خواهيم پاكمان سازد از او كه قدرت محض است كمك مي خواهيم با او كه از همه چيز آگاه است درد دل مي كنيم انرژي مي گيريم قوت قلب مي گيريم ........نــــــــــــــــــــــــــماز مي خوانيم واز اين نماز لذت مي بريم به شرطي كه قبله ي دلمان خودش باشد .
